مقایسه ی عملکرد تعادلی ورزشکاران مرد رشته های ژیمناستیک، هندبال و کاراته با مداخله در سیستم بینایی و دهلیزی

تحقیق حاضر با هدف مقایسه ی عملکرد تعادلی ورزشکاران مرد رشته های ژیمناستیک، هندبال و کاراته و غیرورزشکاران و تأثیر سیستم های بینایی و دهلیزی به صورت مجزا و هم­زمان انجام شد. 45 ورزشکار مرد (20-26 ساله) در سه گروه 15 نفری ساکن ارومیه با میانگین سابقه­ی فعالیت 3 ±5/7 سال در رشته های ژیمناستیک، هندبال و کاراته (کاتا) و از طریق معرفی توسط هیئت استان و 15 مرد غیرورزشکار به عنوان گروه کنترل در تحقیق شرکت نمودند. برای اندازه گیری عملکرد تعادلی آزمودنی ها از دستگاه تعادل­سنج مدل ساتراب استفاده شد. در این تحقیق به مدت زمانی که فرد صفحه­ی تعادل را به حالت افقی نگه می دارد، عملکرد تعادلی گفته می شود که در شش موقعیت آناتومیکی (چشم باز- چشم بسته) سرخم شده به پایین (چشم باز- چشم بسته) سررو به بالا (چشم باز- چشم بسته) در 30 ثانیه اندازه گیری و با ثبت بهترین رکورد با یکدیگر مقایسه گردید. جهت تجزیه، تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها نشان داد که مداخله در سیستم های بینایی و دهلیزی تغییرات تقریباً مشابهی را روی آزمودنی های هر چهار گروه ایجاد نموده است، اما عملکرد تعادلی هندبالیست ها و غیرورزشکاران به نسبت ژیمناست ها و کاراته کاران کمتر بود. با توجه به ضعف عملکرد تعادلی هندبالیست ها و غیر ورزشکاران به هنگام انواع مداخله و وجود مشکلات ناشی از عدم تعادل در حین اجرای مهارت های ورزشی و احتمال بروز آسیب های جدی در مچ پا، زانو و کمر پیشنهاد می شود مربیان محترم با گنجاندن برنامه های تمرینی بیشتر، سطح عملکرد تعادلی ورزشکاران را بهبود بخشند.